زندگی مسابقه نیست
حرمت اعتبار خود را هرگز در میدان مقایسه ی خویش با دیگران مشکن
که ما هر یک یگانه ایم
موجودی بی نظیر و بی تشابه.
و آرمان های خویش را به مقیاس معیار های دیگران بنیاد مکن
تنها تو می دانی که «بهترین» در زندگانیت چگونه معنا می شود
از کنار آنچه با قلب تو نزدیک است
آسان مگذر
بر آنها چنگ در انداز، آنچنانکه بر زندگی خویش
که بی حضور آنان، زندگی مفهوم خود را از دست می دهد.
با دم زدن در هوای گذشته و نگرانی فرداهای نیامده
زندگی را مگذار که از لابلای انگشتانت فرو لغزد و آسان هدر شود.
هر روز همان روز را زندگی کن و بدینسان تمامی عمر را به کمال زیسته ای
و هرگز امید را از کف مده آنگاه که چیز دیگری برای دادن در کف داری.
همه چیز در آن لحظه ای به پایان می رسد که قدم های تو باز می ایستد
وهراسی به خود راه مده از پذیرفتن این حقیقت که هنوز پله ای تا کمال فاصله باشد.
تنها پیوند میان ما خط نازک همین فاصله است
برخیز و بی هراس خطر کن، در هر فرصتی بیاویز
و هم بدین سان است که به مفهوم «شجاعت» دست خواهی یافت.
آنگاه که بگویی دیگر نخواهمش یافت
عشق را از زندگی خویش رانده ای
عشق چنان است که هر چه بیشتر ارزانی داری سرشارتر شود
و هر گاه که آن را تنگ در مشت گیری آسانتر از کف رود
پروازش ده تا پایدار بماند
رویاهایت را فرو مگذار که بی آنان زندگانی را امیدی نیست
و بی امید زندگی را آهنگی نباشد
از روزهایت شتابان گذر مکن
که در التهاب این شتاب نه تنها نقطه ی سر آغاز خویش
که حتی سر منزل مقصود را گم کنی
زندگی مسابقه نیست، زندگی یک سفر است
و تو آن مسافری باش که در هر گامش
ترنم خوش لحظه ها جاری است.
(نانسی سیمس)
